AAAAAAAAAAArrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrggggggggghhhhh!

Op verzoek van Leonie, hier weer een verslagje. Is ook goede afreageertherapie om mijn gevoelens (vooral frustraties) van me af te schrijven. Zet je schrap, hier komt het!

Ik zal maar met wat goed nieuws beginnen: Voor zowel Grieks als Latijn had ik een class test een paar weken terug. De cijfers heb ik ook terug gekregen, aan A4 en een A5. Dat komt neer op ongeveer een 8,1 en een 8,6. Daar ben ik heel blij mee, maar mijn grootste zorg gaat uit naar Classical Civilization. Daar heb een essay over Plautus, een toneelschrijver, moeten inleveren, maar het cijfer daarvoor krijg ik pas na de Easter Holidays terug.

Even om te verduidelijken: mijn lessen eindigen op 22 maart. Vervolgens zijn er de Easter Holidays van 23 maart tot 14 april. Dan is er een 'revision week' een extra week om te leren en dan begint de examenperiode van 20 april tot 25 mei. Ik heb maar 3 examens, maar ik weet over een week pas wanneer ze zijn. Het kan zijn dat ze dicht bij elkaar getoetst worden, het kan ook voorkomen dat ik de 1e in de 1e week heb, de 2e ergens in het midden en mijn laatste examen pas in de laatste week.
De eerste week van de Easter Holidays (23-30 maart) ga ik met de hockeyclub op Hockey Tour naar Porec, Kroatië om te feesten en een beetje te hockeyen ;)

Over hockey gesproken, en om bij het goede nieuws te blijven, mijn hockeyteam is dubbel gepromoveerd! Zowel in de BUCS-League (met alleen andere uni's) zijn we als 1e geëindigd als in onze 'Saturday'-League (met gewone hockeyclubs, waar oudere dames en kleine kindjes in één team spelen)
We zijn gepromoveerd door gister onze wedstrijd te winnen. Het grappige van de wedstrijd was dat we geen keeper hadden en dat ik in het doel moest staan. Ik heb 3 ballen gehad en er 1 tegen gehouden, hahaha! Gelukkig hadden de meiden er al 4 gescoord, dus hebben we uiteindelijk gewonnen met 4-2. Nooit meer!

Naast deze leagues staan we ook ingeschreven voor Plate Cup League en hier is waar het gezeur en gejammer begint.
Vandaag was onze halve finale van de Plate Cup. Ergens 45 minuten van Glasgow (Largs heette het) vandaan. Het was echt super koud (ook in de bus op de heenweg) en het weer wist echt niet wat het wilde. April doet wat ie wil? Nee, maart in Schotland is pas besluitloos! Toen we aankwamen scheen de zon. 10 minuten later regende het. Daarna kwam er sneeuw en mist opzetten, vervolgens kwam de zon weer even door. Om daarna gewoon te gaan hagelen! Als je dacht dat het weer het meest vervelende was, think again. Het veld was een waterveld maar ze hadden (vanwege het weer) niet gesproeid en het was enorm droog, daarom stuiterde de bal alle kanten op en nog erger; er zaten bobbels in het veld, waardoor de bal nog meer stuiterde.
Het team waar we tegen speelde waren allemaal dames met ervaring, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze waren misschien niet de snelste meer, maar ze hadden allemaal een goede klap, wat ronduit gevaarlijk was, vanwege het stuiteren van de bal en ze waren niet vies van een beetje trekken en douwen.
Het ging heel gelijk op, maar wij hadden meer balbezit en wij waren degene die het meeste aan het aanvallen waren. In één van mijn verdedigende moves gleed ik met één voet uit en belandde ik in een volle spagaat op het veld. Dit was 5 minuten voor rust, dus hobbelde ik met een pijnlijke hamstring naar de kant. Gelukkig had iemand van ons team een zalfje bij zich voor spierpijn en dat hielp wel. De tweede helft kon ik gewoon weer spelen. Toen ik het veld even mijn rug toekeerde om de zalf aan te brengen, hoorde ik een hoop geschreeuw en bleek het andere team met een enorm lullig balletje gescoord te hebben. Onze keeper had het schot in eerste instantie tegengehouden maar de rebound was, zoals gezegd, een lullig tikje en de bal hobbelde de doellijn over.
De tweede helft ging het er nog heftiger aan toe, want wij wilde dit heel graag winnen. Halverwege gleed ik weer uit - ik was echt niet de enige die uitgleed, hoor. Het was de schuld van het veld! - in een poging de bal te onderscheppen, maar deze keer gleed ik uit en landde op mijn zij/bil. Dus nu ben ik trotse eigenaar van een vrij grote schaafwond met een ietwat blauwe omlijsting. We kwamen nog wel dichtbij met een goal, maar helaas werd 'ie afgekeurd en na 70 minuten klonk het eindsignaal. Verloren, bont en blauw en koud tot op het bot. Niet ideaal. Op de terugweg vertelde iemand uit ons team dat er blijkbaar een 'famous ice cream parlour' was in Largs, dus zijn we als troost daar langs gegaan. Het was verrassend druk, ondanks het gekke weer (nu was er een sneewstorm op komen zetten, zowat). Sommigen hadden echter een beter idee en haalden wat friet en kip.

Rond een uur of 5 's avonds was ik dan eindelijk weer thuis en het eerste wat ik wilde doen, was een douche nemen, maar SURPRISE SUPRISE onze boiler bleek alweer stuk. Ik heb geprobeerd het te resetten, maar geen succes. Dan maar naar de sportschool van de uni om te douchen, dacht ik. Kom ik aan, blijkt ie al gesloten te zijn! Oftewel: ik zit nu hier, ongedouchet, stinkend, chagrijnig en hongerig in mijn bed mijn afreageertherapie te doen.
En dan check je je e-mail en zie je dat de ING weer loopt te zeiken. Echt, het huilen staat me op het moment dichterbij dan het lachen.

Zodra ik mijn examenrooster weet, kan ik beslissen wanneer ik weer naar Nederland kom. Ik heb wel weer een beetje zin in wat beter weer (en appelmoes!)