Karaoke en meer...

Waar waren we gebleven..? Ohja, salsa op dinsdag avond. Nou, zoals ik al eerder heb gezegd: alles gebeurt hier zo'n beetje spontaan. Een paar Braziliaanse jongens hadden ons verteld over een costume party op donderdagavond. En 3 uur voordat het begon, besloten we om er naar toe te gaan. Helaas geen tijd om echte kostuums te kopen, dus hebben we maar wat geimproviseerd met elkaars kleding. Zo was ik een verkapte Peter Pan en mijn roommate Gaia een piraat. Op het feest kwamen we de gekste mensen tegen. Een jongen was verkleed als Homer van de Simpsons, met dikke buik en masker en alles. En vrienden van ons hadden van die fluoriserende hesjes aan, die wegwerkers ook hebben. Ze waren wel heel gemakkelijk te vinden.
Het was zo gezellig dat we pas rond een uur of 3 's ochtends thuis kwamen, maar we moesten die ochtend wel gewoon weer naar school. Die Braziliaanse jongens hebben dan zoiets van ''Ach, schijt. We gaan gewoon een dagje niet.'' Nou, ik ben hier om te leren, dus ik ben wel gegaan. Goed van mij, he?!
Zaterdagavond was een rust avond, want Gaia zou vroeg in de ochtend vertrekken richting Brisbane, dus uitgaan zat er niet in. Toch werd ik midden in de nacht door iemand wakker gebeld of ik mee uit wilde met hen. Nou nee, liever niet. Maarja, toen was ik wakker en kwam ik niet meer in slaap. Dus ging ik maar even op facebook checken of er iets nieuws was. Toen bleek een jongen uit mijn klas ook online te zijn en hebben we over van alles en nog wat gepraat. Totdat we allebei zowat van onze stoelen afvielen van de moeheid. Zaterdagavond zijn er ook 2 nieuwe jongens gearriveerd in ons studentenhuis. Het zijn 2 Duitse jongens, rond een jaar of 20 en ze hockeyen. Dus ik heb eindelijk mensen gevonden om over sport te praten. Want verder praat iedereen hier over voetbal...
Maandag was een typische maandag op school. Iedereen is moe van het weekend en heeft niet echt zin om op te letten. Dinsdagavond was echt geweldig. Jullie zullen het niet geloven, maar ik heb karaoke gezongen. Niet in mijn eentje natuurlijk. Met zijn vieren; de 2 Duitse jongens, Christin en ik, hebben we 'This Love' van Maroon 5 gezongen. Het begon als een grap. 'Oh, kijk die dronken mensen eens raar zingen!' Totdat Christin vond dat we ook maar mee moesten doen. Nouja, als we met zijn allen gaan, staan we met zijn allen voor lul. Eerlijk is eerlijk. Omdat ze niet al onze namen op konden schrijven in het kleine boxje, werd onze artiestennaam: Pauline and Friends. Vraag me niet waarom, want ik heb geen flauw idee. Daarna zijn we naar een bar gegaan om een live-band te bekijken. Dat was zo leuk dat we tot half 4 zijn gebleven. Daarna zijn Christin, ik en de half dronken Duitse jongens naar huis gestommeld. Tenminste dat was het plan. Onderweg moesten de jongens plassen, maar Christin en ik hadden geen zin om te wachten. 'Nee, loop maar verder, we vinden het wel' Was hun reactie. De volgende ochtend bleek dat ze verdwaald waren en een uur hebben rondgedwaald op zoek naar ons huis. Pas rond 5 uur kwamen ze terug. Zoals verwacht: de volgende ochtend viel ik letterlijk bijna in slaap. Best erg. Dus na schooltijd ben ik thuis weer mijn bed ingedoken en heb ik tot 8 uur 's avonds geslapen. Toen werd ik wakker omdat ik honger had. Rond een uur of 11 was het weer bedtijd. En gek genoeg viel ik als een blok in slaap.
Gister, vrijdag, was ook een avontuur of zich. Margriet had mij uitgenodigd om met haar en haar vrienden van school mee uit te gaan in Oxford Street. Er is een ding dat je moeten weten van Oxford Street, het is de 'Gay Street' van Sydney. De Duitse jongens wilden ook mee uit, nou vooruit dan maar. Na lang lopen en zeer (lees: niet echt, eigenlijk helemaal niet) inteligente gesprekken later, hadden we elkaar gevonden en gingen we op zoek naar een leuke bar/club. Uiteindelijk zijn we 3 clubs in en uit gegaan totdat we bij The Gaff belandden. The Gaff staat bekend om zijn ruige imago. Afgelopen week moest de politie nog komen, omdat 2 mannen ruzie hadden en begonnen te vechten. Maar op een vrijdagavond rond een uur of 1 was het wat rustiger. Wel leuke muziek, goude oude nummers zoals 'Bohemian Rhapsody' van Queen, 'Mister Bombastic' van Shaggy, maar ook normale nummers. Rond 2.00 uur zeiden de Duitse jongens (nu al dronken) dat ze weggingen. Nou, oke,ik zie jullie thuis wel. Ik was nog volop aan het meezingen met een nummer van Queen, dus ik wilde nog niet weg.
Rond 2.30 uur vonden iedereen het wel weer welletjes en besloten de overgebleven 4 naar huis te gaan. Ook deze reis was weer gevuld met intellectuele onderwerpen. (HA!) Thuis aangekomen hebben Margriet en ik nog even een kopje thee gedronken en een stukje, oke een stuk, chocola gegeten. Nog napratend over de avond kwamen opeens de Duitse jongens rond 3.30 thuis. Helemaal zat en met hoofdpijn. Van te voren hadden ze nog zo gezegd dat ze niet te veel zouden drinken, omdat het zo duur was...
Nu, the morning after, leken de jongens ondanks hun kater nog vrij vrolijk. Gekke Duitsers. Voor mij ligt nu een lang weekend. Morgen, zondag is het ANZAC Day en maandag is er ook iets dat te maken heeft met ANZAC, wat het ook is, we hebben een extra vrije dag. [ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps, en dan herdenkt men dat de Australiers tijdens de eerste wereldoorlog naar Turkije zijn gegaan, of zo iets dergelijks. Mensen hebben het me al meerdere keren geprobeerd uit te leggen, maar ik snap het nog steeds niet.]